Διαβάζοντας το αυτοβιογραφικό Περσέπολις της Μαριάν Σατράπι ένιωσα την αποξένωσή της όταν ήρθε πολιτικός μετανάστης στην Αυστρία και την αντιμετώπισή της ως πουτάνα από τις "φίλες" της όταν είπε ότι έχει κάνει σεξ. Έκλαψα όταν αγκαλιασμένη με την οικογένειά της περίμενε να πεθάνει από τους πυραύλους Σκουάντ, μίσησα τους πολιτικούς της αρχηγούς, γέλασα όταν αυτοί χρησιμοποιοόυσαν προκλητικά τον όρο δημοκρατία. Θαύμασα το θάρρος της και τη δύναμή της. Άσε που έμαθα και καινούριες λέξεις, όπως: φονταμενταλισμός.
Η Μαργιάν Σατράπι αφηγείται με χιούμορ, ειλικρίνια και αυτοσαρκασμό την οδυνηρή ενηλικίωσή της στη Αυστρία και την αδιέξοδη επιστροφή της στο Ιράν.
Πολυεπίπεδο, βαθιά πολιτικό κόμικ, ένα καίριο σχόλιο στα ανελεύθερα καθεστώτα και τον πόλεμο. Μας θυμίζει τη δύναμη του ανθρώπου - όπου γης - να μάχεται κάθε είδους αυταρχισμό.
Έγινε ταινία και στο φεστιβάλ Καννών κέρδισε το βραβείο κριτικής επιτροπής. Ελπίζω να παιχτεί και στη χώρα μας.
Κυκλοφορεί σε 2 τόμους από τις εκδόσεις Ηλίβατον.
No comments:
Post a Comment